10 jaar na de diagnose
Gepubliceerd op LinkedIn op 29 november 2024.
Gistermiddag tussen 12 en 1 was het precies 10 jaar geleden dat ik op mijn werk mijn huisarts aan de telefoon had en ze me vertelde dat ik lymfeklierkanker had.
Gistermiddag tussen 12 en 1 zat ik in een online meeting met 3 van mijn collega’s van Stichting kanker.nl en 5 medisch professionals van het Jeroen Bosch Ziekenhuis en EMBRAZE Kankernetwerk. De kick-off van een ambitieus project rond patiënteninformatie, waar ik projectleider voor ben.
Woensdag maakte ik vanuit mijn rol als programmamanager kennis met de nieuwe Hoofd communicatie van het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Een mooi open gesprek over je weg vinden, verantwoordelijkheid nemen en samen doen.
Vanmorgen had ik een coachsessie met een jonge vrouw van 37. Klaar met de behandeling tegen leukemie, voor de tweede keer. Toen ze begin 20 was kreeg ze het ook. Bijna een half leven in het teken van ziek zijn, beter worden en de gevolgen van de behandelingen. Ze is kwijt wie ze is zonder dit alles. Ik mag met haar mee op zoek.
Hoe het leven lopen kan. Hoe je kan zorgen dat het leven loopt.
To rise from the ashes, zoiets? Ik kan het niet mooier maken dan dat de 5 jaar vanaf mijn diagnose de zwaarste en afschuwelijkste waren ooit. Er waren momenten - uren, dagen, weken, maanden - dat ik niet dacht dat ik mezelf ooit nog terug zou vinden.
En nu eet ik taart. En voel ik diepe dankbaarheid voor alle interessante en mooie mensen met wie ik werken mag. Voor alle projecten waar ik aan werken mag. En voor dat stevige, veerkrachtige, koppige meisje in mij, dat zich niet nog eens ten onder liet gaan, maar zich eruit werkte.
Proost.
Op dat wat het leven me bracht en ik nu door kan geven.
